گفتي ببر، به خون من انگشت تر کني

انگشترت شدم که تو شق القمر کني

که ماه توي رنگ خودش پر در آورد

از پنجه ي پلنگ خودش سر در آورد

گفتي بدو ، و ابر خودش را چلانده بود

مي خواستم بگيرمت و پا نداشتم

پايم هنوز در ته آن چشمه مانده بود

پرسيدم آفتاب کجايش خسيس بود

باران نبود ، موي تو در چشمه خيس بود

گفتي لباس هاي خودم را در آورم

و توي چشمه پاي خودم را در آورم